Niemand die er aan twijfelde dat de derde organisatie op een rij in De Nekker tot een goed einde zou gebracht worden. Bij aanvang werd meteen duidelijk hoe prangend en spannend het een VK kon verkeren. Met de gemengd dubbel 3 en 4 reeksen waren de kampioenschappen amper op gang getost of de driesetters en verlengingen vlogen het publiek rond de oren. Bijna de helft van de geprogrammeerde wedstrijden gedurende de eerste drie kwartier leverden verlengingen in de beslissende game op. Remarquabel. In de 3-reeks waren Van De Velde – Bal meteen het grootste slachtoffer. In zo’n voorbeelduitslag gingen de titelpretendenten kopje onder tegen de degelijke combo Testelmans – A. Van Looy (21-19, 19-21, 22-20). Van geen duimbreed toelaten gesproken, nog voor het verstrijken van het eerste wedstrijduur was de zaal getuige van een cliffhanger in de 1-2 reeks. Titelverdedigers Dewit en Lammertyn voltrokken de scalp van Robberecht en Dhondt – nota bene de kampioenen van 2022. Hier werd het pleit beslecht in twee games: 27-25, 22-20. Een wedstrijd onder de leiding van tweevoudig Olympisch umpire B. Vanhorenbeeck nota bene. Niet veel later waren de winnaars evenwel op hun beurt uitgeteld. Van Herbruggen en M. Demeyere waren meer dan zomaar op de afspraak en lieten geen spaander heel van de aftredende kampioenen en bewandelden hun succes richting wedstrijdwinst met een marge van liefst 12 wedstrijdpunten.

Na wat een voorbijgesnelde voormiddag toch accentueerde, gaven de dames het beste voorbeeld van zichzelf.

Lisa Demeyere ontdeed zich in een flinke sportieve strijd van Dhondt, terwijl Vandenhoucke de bovenhand nam van Destoop. Bij de mannen wisten Yaro en Iljo Van Delsen zich voor een zondagonderonsje te kwalificeren. Yaro ging voorbij Soenen en kreeg een walkover in de schoot geworpen van Brees. Iljo ging voorbij Devaere (in wat de langste wedstrijd van het tornooi was) en Geybels. Aan de andere kant ontdeed Prenen zich van Stockman en de jonge S. Daemers, terwijl De Langhe zich voorbij Mutlu en M. Quintens speelde. Bij de dames kregen we een voor een klare onthullingen. Perminova schakelde Bogemans uit, Vandenhoucke matte A. Somers af, Lanckriet ging voorbij Dewit en Lammertyn haspelde richting winst tegen L. Demeyere. Alleen Dewit kon ietwat bijblijven tegen een zoals steeds vrij gedecideerde Lanckriet.

Vergevorderd gedurende de namiddag werden ook de heren en damesdubbelspelen op gang getrokken. Vooral in de 2-reeks viel het heren dubbel tussen enerzijds Dashchenko en Van Gysegem en anderzijds M. Croes en J. Daemers op. Terwijl het eerstgenoemde duo het duel afrondde met een lijvige knuffel, wist het laatstgenoemde paar met gebundelde oerkreten het pleit te beslechten. 30-28 in de derde game. Dat Vanhorenbeeck de leidinggevende factor was, was opnieuw geheel toevallig, toch? In de 3-4 reeks wisten tweede reekshoofden Deleu en Verleyen een minutieuze kopie hiervan vast te leggen. Toch wat de verlengingen betreft, 22-20 in de derde game – een scenario dat zich intussen in veelvoud voltrokken had gedurende de kampioenschappen. Helaas bleek dit ook het laatste wapenfeit van Koen te zijn, die met een lichte kwetsuur de strijd diende te staken. Bij de dames 3-4 ging in een driekwart Buggenhout debacle de volledige BAB-tandem aan de haal: De Man en Van Den Bossche met 23-21 in de beslissende game voorbij Bomans en Chloe De Pauw richting de avondsessie.

Terwijl de duisternis zich stelselmatig over de buitengevels van De Nekker voltrok, bleven centraal binnenin het complex de spotlights fel schitteren over de kampioenen in spe. Belgische kampioenen Put en Rosius trokken hun dubbelformatie snedig op gang richting een mogelijke titelverlenging. Dewit en Prenen moesten in een amicaal debacle hun meerdere erkennen. Intussen voltrokken De Langhe en Devaere toch de verrassing van het tornooi door zich van de Van Delsen Gemini te ondoen, 23-21 en 21-18. Stockman – J. Quintens en Van Der Sypt – Van Herbruggen waren de andere duo’s die zich bij de laatste vier speelden. Bij de dames slaagde het West-Vlaamse zusterpaar Demeyere hier voor het zoveelste jaar op een rij in, terwijl Poelmans – Vanesch en Pooters – Van Wouwe hun slag sloegen met het mooi binnenhalen van een plaats voor de finaledag. Maar alle aandacht op zaterdag ging toch overmatig naar de wedstrijd der wedstrijden. In een aangekondigde finale avant la lettre bikkelden Jaques – Lammertyn met Perminova – Vandenhoucke voor godbetert (voor hen althans) een plaats in de resterende halve finale. Crossfit – of beter gezegd superfit – wist Vandenhoucke haar fysieke paraatheid uit te spelen in de beslissende game. Snedig, sterk, fors, vlijmscherp en dodelijk efficiënt. De betere versie van de nog steeds jonge maar intussen flink ervaren Flore Vandenhoucke kende absoluut haar weerga niet. Te sterk, zo simpel was het dit keer. Na bijna een uur was het pleit in dit titanenduel beslist: 17-21, 21-16, 21-11 voor Perminova en Vandenhoucke. En als de eerste tornooidag razend spannend aanvatte, zou een gelijkaardig slot een meer dan verdienstelijke invulling zijn. Hiervoor kun je stellig op de dames terugvallen. Getuige de 3-4 reeks waar Muylaert en Van Den Meerssche terecht met hun vreugde geen blijf bleven na de ietwat verrassende zege tegen topreekshoofden Blondeel en Thiepont (23-21 in game 3) en waar die andere grote uitdagers Ooms en Van Holsbeeck (finalisten het jaar voordien en nu 2e reekshoofd) nipt Devos en Vercruysse afhielden (22-20 in game 3).

Finaledag

Bij het krieken van de finaledag mochten de gemengde paren hun beste beentje voorzetten met het directe oog op een medailleplaats. In de 1-2 reeks stond er geen maat op zowel Van Herbruggen – Demeyere als Put – Vandenhoucke. Overduidelijk de twee sterkste duo’s die zich naar de podiumplaatsen konden hijsen. In de enkelpartijen werden evenmin verrassingen waargenomen. Yaro Van Delsen hield zijn broer af in de halve finale HE 1-2. In de 3-reeks bij de dames breidde Sarah Muys een vervolg aan haar parcours door zich van titelverdediger Taveirne te ontdoen (21-19 in de derde game, of wat dacht je?). In de 4-reeks wist Flint Croes er op zijn beurt nog een schepje bovenop te doen, waarin hij door Quinten Van Cauwenberghe tot het uiterste gedreven werd (25-23 in de derde game). Flore Vandenhoucke zou op haar wijze de langstdurende partij op zondag voltrekken, ware het niet dat haar eigen dubbelpartner Natalia Perminova de ongelukkige was die het hoofd diende te buigen na 54 hardleerse minuten (21-18, 21-23, 21-18). In de dubbelspelen werden Van Der Sypt en Van Herbruggen (HD 1) tot het uiterste gedreven door De Langhe en Devaere (21-19 in de derde game) en voldeden Pipeleers en M. Quintens (HD 2) ditzelfde positieve scenario door Swinnen en Van Rossom af te houden (24-22 in de derde game). Als men dacht dat de dames de ochtendsessie profijtig zouden afwikkelen, had men het flink mis. Getuige hiervan Muylaert – Van Den Meerssche die op hetzelfde elan doorduwden zoals ze op zaterdag geëindigd waren: tot het gaatje. Met 30-29 in de tweede game werd een finaleplaats verzekerd.

Niemand die ooit twijfelde aan het talent van Flore Vandenhoucke of Marijn Put. Beide atleten werden van kinds af genoeg in de schijnwerpers gezet en groeiden met hoge verwachtingen door naar het volwassenencircuit. Put was in 2008 in Kortrijk als 14-jarige al de beste in het heren enkel B. Vandenhoucke was bij de jeugd (U17) goed voor EK-brons in het meisjes dubbel. Geen toevalligheden voor beide voormalige jeugdtoppers die probleemloos bestendigden op nationaal topniveau, wat voor beiden meermaals (en multidisciplinair) uitmondde in nationale titels. De finalemiddag vatten beiden uitstekend aan door in een zinderende eindstrijd van Tim Van Herbruggen en Marie Demeyere te winnen (21-18 in de derde game). In het dames enkel deed Flore Vandenhoucke er een schepje bovenop door Lien Lammertyn af te houden. Waarop Marijn Put niet kon nablijven en samen met Dylan Rosius ook zijn tweede titel sprokkelde. Na twee spannende games kraakten Van Der Sypt en Van Herbruggen (20-22, 21-19, 21-10). Voor Put een feilloos kampioenschap over zijn twee disciplines heen bekeken, met alleen een derde game in beide finales. Voor Vandehoucke was de kous hiermee nog niet af. Dat was het pas na een spannende dames dubbel tegen de zusjes Demeyere (21-14, 18-21, 21-18). Voor Natalia Perminova leverde dit meteen haar allereerste Vlaamse titel op. Voor Vandenhoucke het maximale door haar derde titel binnen te rijven in haar elfde wedstrijd van het weekend. De enige resterende titel in de 1-reeks was voor Yaro Van Delsen. Twee jaar na zijn vorige titel (toen tegen Tijl Dewit) en één jaar na zijn opgave in de finale (tegen Put), was er opnieuw reden tot vieren. In de finale hield hij weinig heel van De Langhe, die alleen in de tweede game weerstand kon bieden.

In de 2-reeks ging de dubbelwinst zoals verwacht naar Van Gastel en Vandorpe. In de 3-4 reeks waren de zeges weggelegd voor Brumagne – Colonne (heren dubbel), Ooms – Van Holsbeeck (dames dubbel), M. Croes – K. Van Wouwe (gemengd dubbel 3) en Cauwenbergh – De Man (gemengd dubbel 4), waarbij het laatst opgesomde paar de zege met 22-20 in de derde game voltrok (hadden we dit scenario al eens voorgehad?). In de enkelspelen mochten bij de heren Jarrit Van De Velde (HE 3) en Thomas Mabbe (HE 4) op het hoogste schavotje staan, terwijl bij de dames hetzelfde resultaat weggelegd was voor Mirthe Van Parys (DE 3) en Steffi Van De Vel (DE 4).

Ronkende namen, mooie en beklijvende wedstrijden en een strakke organisatie leidden tot wat deze Vlaamse Kampioenschappen voor een derde (en voorlopig laatste?) maal in Mechelen op de been bracht. Vergeten zullen we deze kampioenschappen niet snel. Met een tweede titel voor Yaro Van Delsen in het heren enkel, de dubbele winst voor Marijn Put, die na zijn Belgische titel in februari meer dan bestendigt, terwijl tot slot van rekening Flore Vandenhoucke haar talent andermaal verzilverde – vergulde – met liefst drie Vlaamse titels. De toppers hebben van zich doen spreken. Deze Vlaamse Kampioenschappen onthouden we onloochenbaar als een editie om van te smullen.

 

Peter Nees

 

Een grote dank aan iedereen die heeft bijgedragen aan de Vlaamse Kampioenschappen! Dank aan BC De Nekker, de crew, vrijwilligers, officials, kinesisten, content creators en sponsors en partners. Jullie maken het mogelijk om er een fantastisch evenement van te maken!

Arena Verzekeringen, Autocenter Veltem, Anverres Antwerpen, Alfa Partner, Etixx Sports, LOTTO, Stad Mechelen, Sportzot, Vitalic Sportdrinks, Yonex Benelux